Voor mensen die ‘het wereldje” een beetje volgen, klinkt de naam van dit Russische orkest met nogal wisselende bezetting, allerminst onbekend: ze draaien al meer dan twintig jaar mee aan de absolute top van de klezmergemeenschap, een club die, vanwege de wereldwijde verspreiding van het Joodse volk, tot in de verste uithoeken van onze planeet vertakkingen heeft. Dobranotch maakte in die tijd ook haast een dozijn platen. Een vijftal jaar geleden werden ze opgemerkt en opgepikt door het onvolprezen Duitse CPL-label van Christian Pliefke, die de voorbije jaren met onverdroten ijver Oost-Europese muziek tot bij ons bracht, een verwezenlijking waar we hem onnoemelijk dankbaar mogen voor zijn.

Voor hun nieuwe plaat koos Dobranotch uitdrukkelijk voor een songlist waar je blij van wordt. De titel “Zay Feyleikh” is voor een beetje doorsnee Vlaming niet zo moeilijk te vertalen: onze grootouders zouden gezegd hebben “zijn vrolijk”, onze ouders “wees blij”en daar draait het in deze pandemie-tijden helemaal om= omarm het leven en haal eruit wat erin zit. Daar leent de klezmermuziek natuurlijk uitstekend. Dobranotch zijn in hun thuisland veelgevraagd en graag gezien bij trouwfeesten en andere gelegenheden waar “dansen” voorop staat. Daartoe graaiden ze in het rijke repertoire van het genre en ze kwamen uit bij een dozijn nummers, waarvan je er, ook als niet-kenner van het genre minstens zeven of acht onmiddellijk herkent.

Heel bijzonder is “Birobidhzan”, dat uit 1936 dateert en toen gebruikt werd in de film “The Fortune Seekers”, een prent die gemaakt werd om Joden ertoe aan te zetten massaal te verkassen naar de nieuw, door Stalin gecreëerde zelfstandige regio met die naam. Het lied was destijds bijzonder populair in de de Russische Joden. Ander hoogtepunt is “Seni Severim” een Sefardische versie van een van oorsprong Turks lied, hier gezongen door Marina Suloeva, terwijl het leeuwendeel van de liederen en dansen echte traditionals zijn. Ik vermeld er een paar: “”Tsekvechte Pomidorn”, het van oorsprong Roemeense “Libes Tants”, het van Naftule Brandwein bekende “Vu Bistu Geven”. Er is ook een nieuwe versie van “Babushka” dat destijds al op de eerste plaat van Dobranotch stond en er is de alom gekende Kerstsong “Drey Dredel”, dat op geen enkel Hanukkaf-feest mag ontbreken.

Zo krijg je, zoals steeds bij deze band, een mix van oud en minder oud, waarop het bijzonder lastig stilzitten is. De plaat draait hier al een aantal dagen op de meest diverse tijdstippen en het valt mij op dat zowel kleinkinderen als nogal oude schoonouders steevast geraakt worden door de klank van de muziekjes. Ik vermoed dat dit iets zegt over de universaliteit van deze liederen en dansen, die nochtans niet zelden gekenmerkt worden door gesyncopeerde ritmes, waar we allesbehalve aan gewend zijn. Deze muziek “spreekt” letterlijk en figuurlijk mensen aan: ze eist je aandacht op en, zodra ze die vast heeft, vertaalt ze één en ander naar je beenspieren. Daar komt dus dansen van en da’s bijzonder plezant. Wederom een erg fijne plaat van Dobranotch dus. Er circuleren erg veel filmpjes van de band op het internet en ik mag u van harte aanbevelen eens te gaan kijken: u weet nog niet welk effect dat op u zal hebben, maar ik kan u garanderen dat het bijzonder fijn zal zijn!

(Dani Heyvaert)